Dala Nasser is een Libanese kunstenares die in Beiroet is gevestigd. In haar werk integreert ze elementen uit het landschap, de politieke geschiedenis en de mythologie van haar land. Ze beschouwt zichzelf voornamelijk als schilder en werkt met de meest elementaire materialen van dit medium: stof, pigmenten, spieramen en streken. In haar werk richt Nasser zich op abstractie en alternatieve manieren voor het maken van beelden, waarbij ze ook performatieve, filmische en auditieve elementen integreert.
Nassers werk is tentoongesteld bij de Sharjah Biennial 15 (2023); de 58e Carnegie International (2022); Kunstverein, Keulen (2022); Centre Pompidou, Parijs (2021); BetonSalon, Parijs (2019); Beirut Art Center, Beiroet (2019); en Sursock Museum, Beiroet (2017). In 2023 exposeerde ze Adonis River in de Renaissance Society, Chicago. In 2024 is het werk onderdeel van de Whitney Biennial.
Adonis River (2023)
Houtskool uit de Adonisgrot en -tempel aangebracht op stoffen, tafelkleden en lakens. As, ijzeroxideklei van Mount Lebanon. Indigo en verfstof van walnootschalen. Geheel gerangschikt op houten 2x4 staven
Ca. 13,4 x 5,8 x 4,6 m
De mythische figuur Adonis kwam op een tragische wijze aan zijn einde. Hij zou tijdens een jachtpartij door een wild zwijn zijn gespietst en stierf in de armen van de godin Aphrodite, terwijl zij huilde om haar sterfelijke geliefde. De gebeurtenis zou hebben plaatsgevonden in het huidige Libanon, in een grot bij de Nahr Ibrahim of Abrahamrivier, ook bekend als de Adonisrivier. De mythe leeft nog steeds voort. Naar de locatie worden interreligieuze pelgrimstochten rondom de rouw en het verdriet om Adonis georganiseerd. Elke lente versmelten roodachtige modder en gesmolten sneeuw in de rivier, als herinnering aan het bloed van Adonis dat stroomt door het landschap.
De installatie Adonis River (2023) bestaat uit grote lappen stoffen die op basis van de architectuur van de tentoonstellingsruimte driedimensionaal zijn gerangschikt. De ontstane ruimte doet denken aan een tempel of een mythische grot. Een geluidsinstallatie met rouwgebeden, gemaakt in samenwerking met kunstenaar Mhamad Safa, is onderdeel van het werk. De opgenomen gebeden zijn veertig keer vertraagd, wat de verlengde rouwperiode symboliseert die in veel culturen gebruikelijk is.
Ter voorbereiding op dit werk reisde Nasser naar de mythische grot waar Adonis zijn lot trof. Het landschap van de Adonisrivier is in de kunstgeschiedenis een veelgebruikte thema, vaak weergegeven in wat kan worden omschreven als Oriëntalistische schilderijen. Nasser kiest voor een meer directe benadering in het vastleggen van het landschap. Ze markeerde de stoffen door ter plekke lappen op de oppervlakten van de grot te wrijven; het land en zijn grondstoffen werden direct op het doek gedrukt. Nasser behandelt de materialen die ze schilderkunstig inzet als getuigen. Door de locatie zo te ‘schilderen’ geeft ze die bijzondere historische plek heel direct weer. De markeringen zijn te zien als abstracties van de politieke en omgevingsomstandigheden, die verwoven zijn met de oorspronkelijke mythe.
Adonis River is opgenomen in de Whitney Biennial 2024, te zien tot 11 augustus 2024.
Het werk werd geselecteerd door de Commissioning Committee en aangekocht via het Hartwig Art Production | Collection Fund. Adonis River wordt geschonken aan de Nederlandse staat als integraal onderdeel van de nationale kunstcollectie ('Rijkscollectie'), beschikbaar voor instellingen in Nederland en daarbuiten.