Tijdens het Holland Festival 2023 is de video-installatie The worm (2021) van de Britse kunstenaar Ed Atkins te zien in een van de voormalige rechtszalen in de Parnassusweg 220, de locatie van ons toekomstige museum.
In The worm presenteert Ed Atkins een telefoongesprek met zijn moeder. "Je kan haar horen, maar niet zien. Atkins zelf is door middel van motion-capture technologieën aanwezig als een digitale avatar. Hij luistert aandachtig, instemmend, en reageert sympathiek en verbaasd. Soms mompelt hij even of stelt een vraag wanneer haar verhaal hapert. De moeder is auditief dichtbij, maar ruimtelijk ver weg (The worm werd gemaakt tijdens een lockdown). De zoon is bijna te aanwezig op het grote scherm – ook al weten we dat het niet de echte Atkins is waar we naar kijken. Hij is te zien in extreme close-up, vanuit vreemde perspectieven, met abrupte cuts in de film. Hij maakt onhandige gebaren en heeft onbewuste tics. Atkins’ dubbelganger – een online gekocht driedimensionaal model – is helemaal geen dubbelganger: de doorgaans wat shabby ogende kunstenaar verschijnt als een keurige televisiepresentator in een donker ruitjespak met een draadrand bril (...).", aldus kunstcriticus Hal Foster in Artforum (oktober 2021).
The worm is dagelijks te zien (14 – 20 uur) tijdens de duur van het Holland Festival (1 juni - 1 juli, 2023), Parnassusweg 220, Amsterdam. Gratis toegang.
Meet the artist, 16 juni
Ed Atkins ging in gesprek met Kasia Tórz (Holland Festival) en Beatrix Ruf (Hartwig Art Foundation) op 16 juni, 16.00 uur aan de Parnassusweg 220. Kijk de video registratie hier.
Epitaph, 18 juni
Op 18 juni trad Ed Atkins op met Epitaph, de poging van de kunstenaar tot een adequate voordracht van een gedicht van de New Yorkse schrijver Gilbert Sorrentino.
The worm (2021), videoprojectie met geluid, loop, 12 minuten, 40 seconden. Collectie Hartwig Art Foundation. Toegezegde gift aan de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed / Rijkscollectie.
Ed Atkins (UK, woont in Kopenhagen) is vooral bekend om zijn videokunst en poëzie. In de afgelopen tien jaar heeft hij een complex oeuvre gecreëerd dat de relatie onderzoekt tussen het lichamelijke en het digitale, het gewone en het unheimliche. Atkins doet dat met behulp van high-definition computergegenereerde (CG) animaties, theatrale omgevingen, tekeningen, elliptische geschriften en gesyncopeerde geluidsmontages. De afgelopen jaren had hij solotentoonstellingen in onder meer het New Museum, New York; Kunsthaus Bregenz; Martin-Gropius-Bau, Berlijn; K21, Düsseldorf; Castello di Rivoli, Turijn; Stedelijk Museum, Amsterdam; Serpentine Gallery, Londen; Kunsthalle Zürich en MoMA PS1, New York.