De afhankelijkheid aan fossiele grondstoffen ondermijnt leven op aarde en is één van de grootste oorzaak van de klimaatcrisis. Onze cultuur is van olie doordrenkt. De Koeweitse beeldend kunstenaar Monira Al Qadiri onderzoekt hoe hele culturen, geschiedenissen en landschappen worden uitgebuit door de verslavende en destructieve stof die olie is. Haar werk, dat sculpturen, video's en performances omvat, laat zien hoe vergroeit onze cultuur is met fossiele grondstoffen en nodigt bezoekers uit om zich een toekomst zonder olie voor te stellen.
Naast de tentoonstelling Landscapes of extraction (22 dec 2023 – 7 jan 2024) organiseert De Balie een podcast programma over petro-kapitalisme en post-olietoekomsten, waarbij het werk van Al Qadiri als vertrekpunt dient.
Glanzende boorkoppen in vervreemdende landschappen, levensgrote sprekende Murex zeeschelpen en liederen over parelduiken: Al Qadiri speelt met de paradoxale schoonheid van de destructieve olie-industrie. In haar wereld richt ze monumenten op en creëert nieuwe mythologieën rondom olie. Door olie te eren – haast als een lang verloren geschiedenis van verdwenen volkeren - loopt ze vooruit op een wereld zonder olie.
Olie heeft Koeweit onomkeerbaar veranderd. Het werk van Al Qadiri put op de ingrijpende veranderingen in haar thuisland Koeweit en de bredere Golfregio. Vóór de ontdekking en winning van olie werden deze kusten gekenmerkt door een cultuur van parelduiken, zeevaart en internationale handel. Al Qadiri's zoektocht naar de connectie tussen de pre- en post-olie landschappen van Koeweit legt op pijnlijke wijze de nog altijd dominante manier van denken bloot: één die nog altijd bezeten is van extractie en met het koloniale verleden van ruwe olie verweven is.
En dus is de link tussen het werk van Al Qadiri en Nederland moeilijk te missen: het plunderen van vergelegen landen om grondstoffen te verschepen heeft Nederland en Nederlandse bedrijven rijk gemaakt. Op welke manier zijn vernielde landschappen over de hele wereld door olie verbonden, van de Golf tot de Nigerdelta en de Noordzee?
Monira Al Qadiri is een Koeweitse beeldend kunstenaar, geboren in Senegal, opgeleid in Japan en momenteel gevestigd in Berlijn. Haar werk onderzoekt ongebruikelijke genderidentiteiten, petroculturen en hun mogelijke toekomsten, evenals de nalatenschap van corruptie. In 2010 behaalde zij haar Ph.D. in inter-media kunst aan de Tokyo University of the Arts, waar haar onderzoek zich richtte op de esthetiek van treurnis in het Midden-Oosten, die voortkomt uit poëzie, muziek, kunst en religieuze praktijken. Al Qadiri was een van de oprichters van het kunstenaarscollectief GCC in de Golfregio. In 2016-17 was ze resident bij de Rijksakademie in Amsterdam.
Al Qadiri exposeerde op talrijke internationale locaties, zoals UCCA Dune, China; Kunsthaus Bregenz, Oostenrijk; Haus der Kunst, München; Gasworks, Londen; Palais de Tokyo, Parijs; MoMA PS1, New York en de Sharjah Art Biennial. Haar werk is vertegenwoordigd in de collecties van o.a. het Jameel Arts Center, Dubai en het Van Abbemuseum, Eindhoven.
Deze tentoonstelling is een partnerproject van Hartwig Art Foundation.
Voorafgaand aan deze presentatie is Monira Al Qadiri geselecteerd om in 2022 een kunstwerk te produceren door de Commissioning Committee van Hartwig Art Foundation. Het werk Future Past 3 (2023) is verworven via het Hartwig Art Production | Collection Fund en was gepresenteerd in UCCA Dune als onderdeel van de tentoonstelling Monira Al Qadiri: Haunted Water. Vervolgens zal het aan de Nederlandse staat worden gedoneerd en als integraal onderdeel van de nationale Rijkscollectie beschikbaar zijn voor organisaties binnen en buiten Nederland.
